De emoties kunnen minder onder controle worden gehouden. De spierspanning neemt toe en in onprettige situaties ga ik sneller huilen. In prettige omstandigheden worden de lachbuien oncontroleerbaar en vaak heviger, zelfs zodanig dat er krampen ontstaan van mijn buikspieren die dan zo hevig zijn dat het lachen geen prettig gevoel meer is. Om deze krampen te laten verdwijnen moet ik me verwijderen van de prettige sfeer zodat ik weer in het normale doen kan komen.

Bij onverwachte geluiden van de huisbel, de telefoon, of als er iemand mij nadert die ik niet gezien of gehoord heb en diegene begint dan plots te spreken, is de schrikreactie enorm. Als ik dan b.v. een kop koffie in mijn hand heb, dan mors ik de inhoud hiervan, die met grote ongecontroleerde schokken over mezelf of de vloer wordt verspreidt.

Met "emotie" wordt de gevoelsuiting, de lichamelijke reactie op het gevoel bedoeld.